การสัมผัสที่แบนและเปราะบางไม่เป็นที่ต้องการอีกต่อไปเหมือนในตอนต้นของยุคเทคโนโลยีหน้าจอสัมผัส โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคผู้บริโภคตอนนี้มีการให้ความสําคัญกับผลิตภัณฑ์ที่ยืดหยุ่นและทนทาน

เทคโนโลยีหน้าจอสัมผัสกําลังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ได้แก่ จากอินเดียมดีบุกออกไซด์ (ITO) ไปยังวัสดุอื่น ๆ เช่นกราฟีนหรือซิลเวอร์นาโนไวร์ (AgNW) ในบล็อกของเราเราได้รายงานหลายครั้งเกี่ยวกับเทคโนโลยีที่กล่าวถึง เราอธิบายสั้น ๆ ว่าทําไมถึงเป็นเช่นนั้น

การเปลี่ยนจาก ITO เป็น Silvernanowires เกิดขึ้นเนื่องจากวัสดุใหม่มีความยืดหยุ่นสูง (ตรงกันข้ามกับ ITO) สิ่งนี้เห็นได้ชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้งานจอแสดงผลที่มีการออกแบบที่ยืดหยุ่น สิ่งนี้ทําให้ผู้ผลิตแอปพลิเคชันระบบสัมผัสมีตัวเลือกการออกแบบที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง หากคุณมองไปรอบ ๆ คุณจะเห็นว่าการออกแบบผลิตภัณฑ์ในปัจจุบันยังเกี่ยวข้องกับการแสดงผลที่ยืดหยุ่นในหลายกรณี

แน่นอนว่ามีเหตุผลอื่น ๆ ในการเปลี่ยนวัสดุออกจาก ITO เนื่องจากเงินเป็นวัสดุนําไฟฟ้าที่ใช้มากที่สุดจนถึงปัจจุบันจึงเป็นที่ต้องการเมื่อสร้างหน้าจอสัมผัสขนาดใหญ่ (เช่นจอภาพขนาด 20 นิ้ว) ในระดับนี้การนําไฟฟ้าสูงเป็นองค์ประกอบสําคัญของเวลาตอบสนองที่รวดเร็วโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้งานแบบมัลติทัช ตัวอย่างเช่นหากใช้ตัวนําโปร่งใสที่ใช้ฟิล์มในแล็ปท็อปและสมาร์ทโฟนคุณสามารถสร้างหน้าจอสัมผัสที่บางเบาและทนทานกว่าได้ อัตราการถ่ายโอนที่สูงขึ้นยังช่วยให้จอแสดงผลสว่างขึ้นและอายุการใช้งานแบตเตอรี่ที่ยาวนานขึ้น



เราไม่ได้บอกอะไรคุณใหม่เมื่อเราบอกว่าเหตุผลสําคัญสําหรับเทคโนโลยีหน้าจอสัมผัสนอกเหนือจาก ITO คืออินเดียมราคาสูง

• ITO ค่อนข้างแพง
• กระบวนการผลิตมีค่าใช้จ่ายสูง ITO มักใช้กับพื้นผิวที่เหมาะสมเช่นฟิล์มแก้วหรือพลาสติกภายใต้สุญญากาศสูง
• และวัสดุสุดท้ายเปราะและไม่ยืดหยุ่นซึ่งทําให้เกิดปัญหาเมื่อจัดการกับพื้นผิวที่มีความยืดหยุ่น (ตามที่รายงานในตอนต้น)

หากคุณมีโอกาสเปรียบเทียบต้นทุนระหว่าง AgNW และ ITO โดยตรงคุณจะพบว่าต้นทุนของหน้าจอสัมผัสที่ใช้ลวดนาโนเงินนั้นต่ํากว่าต้นทุนการผลิตของโซลูชันที่ใช้ ITO เล็กน้อย

หากคุณสนใจในหัวข้อนี้มากขึ้นสมัครรับฟีด RSS ของเรา ในบล็อกของเราเรารายงานเป็นระยะ ๆ เกี่ยวกับเทคโนโลยีหน้าจอสัมผัสต่างๆรวมถึงข้อดีและข้อเสีย